اموات زرتشتی

به قلم مدیر سایت در برخورد با جنازه ی انسان، چند راه قابل بررسی است: سوزاندن برخی قائلند که با سوزاندن، تمام بدن به سرعت از بین می رود و آتش آن را ضدعفونی می کند. به فرض که ادعای بالا درست باشد و هیچ آلودگی باقی نماند، یک ایراد اساسی این است که انسان با حضور بر سر مزار عزیزش تسکین می یابد اما با سوزاندن، چنین امکانی از دست می رود. دخمه گذاری کم نیستند …

به قلم مدیر سایت از نظر زرتشتی ها چهار عنصر مهم طبیعت (چهار آخشیج) را نباید آلوده ساخت: آب، خاک، آتش و هوا. آنان معتقدند که دفن مرده سبب آلودگی خاک می شود و لذا آن را بر فراز کوه می گذارند؛ حتی اگر پرنده و درنده ای برای خوردن آن نباشد. اگر مرده دفن شود، خاک به سرعت بدن را تجزیه می کند و آلودگی خاک، موقت است و به انسان های زنده سرایت نمی …

۱۰ فروردین ۱۳۹۵ (ادامه) دو دخمه ی همجوار یزد و زمین های اطراف آن را به منظور مراقبت، با دیوار، محصور کرده اند و در اختیار انجمن زرتشتیان یزد است. این انجمن از هنگام ورود تا درون دخمه بر فراز کوه، هفت بنر در توضیح دخمه و چگونگی برخورد زرتشتی ها با اموات، نصب کرده اند. در دیدار از دخمه ها، لغزش هایی در توضیحات بنرها دیدم که ذیل تصویرشان می آورم. (بعضی تصویرها که نوشته های آنها ریز است، با کلیک بر …

۱۰ فروردین ۱۳۹۵ در عصر این روز سراغ دخمه های زرتشتی ها و نیز قبرستانشان در جوار دخمه ها در جنوب یزد رفتیم. نصب تابلوهای هدایت کننده در سطح شهر، یافتن دخمه ها را آسان کرده است. در گذشته زرتشتی ها جنازه هایشان را بالای کوه ها در بنایی خاص بنام دخمه می گذاشتند تا لاشخورها بخورند چون معتقد بودند که نباید چهار عنصر خاک، آتش، آب و هوا را آلوده کرد. غافل از اینکه با این کارشان اگر خاک را آلوده …

به قلم دکتر سعید عریان در نامه تنسر از نوعی ازدواج به نام «ابدال» سخن رفته که هم دارای ویژگی های «یک زنی» است و هم دارای ویژگی های «ستورزنی». در این خصوص در نامه تنسر آمده است: «معنی ابدال به مذهب ایشان آنست که، چون کسی از ایشان را اجل فراز رسیدی، و فرزند نبودی، اگر زن گذاشتی آن زن را به شوهر دادندی و از خویشاوندان متوفی که بدو اولی تر و نزدیک تر …

به قلم منصور شکی ازدواج نیابی یا توکیلی یا ابدال (سْتوریهْ): نوع دیگر ازدواج که تنها به منظور حفظ پیوند و تداوم نسل مردی متوفا بوده، سْتوریه نام داشت. کوشش در تأمین تداوم نسل از تکالیف واجب به شمار می رفت. اگر مردی بلاعقب بود، به دو طریق این نقیصه را رفع می کردند. یا مرد در حیات خود کسی را به فرزندی می پذیرفت و یا پس از مرگش خویشاوندانش با انعقاد و ازدواج نیابی …

به قلم آرتور کریستن سن یکى از مقررات خاصه فقه ساسانى «ازدواج ابدال» است، که نویسنده نامه تنسر به شرح آن پرداخته است. در ترجمه فارسى این نامه ذکر این قسم مزاوجت باختصار مى‏بینم و تفصیل آن در کتاب الهند بیرونى است، که مستقیما از ترجمه مفقوده ابن المقفع گرفته است و آن این است: «اذا مات الرجل و لم یخلف ولدان ینظروا فان کانت له امرأه زوجوها من اقرب عصبته باسمه. و ان لم تکن …

به قلم مدیر سایت دکتر جهانگیر اوشیدری ـ رئیس سابق انجمن موبدان تهران ـ گریه بر مردگان را از نظر دین زرتشتی، نادرست خوانده است: «در آئین مزدیسنا شیون و زاری و سوگواری برای درگذشتگان روا نیست و آن را از کرده های اهریمنی می دانند زیرا روان، جاودانی است و پس از مرگ از تن جدا شده به سوی جهان مینوی گراید، به ویژه روان مردم پاک و پرهیزگار پس از سپری شدن زندگی در …

به قلم مدیر سایت گذشته از آنکه دخمه گذاری از نظر بهداشتی، مناسب نبود، از جهت عاطفی نیز اثری بسیار بد بر بستگان میت می گذاشت. مادری که فرزندش را در دخمه می گذارند، تصور اینکه پرندگان، چشمان او را در می آورند، چه حالی پیدا می کند؟! دلیل این کار آنها اعتقاد به حرام بودن آلوده ساختن خاک بود؛ در حالی که خاک، بدن را چنان تجزیه می کند که اثر آلودگی جنازه را از …

به قلم موبد مهران غیبی (درگذشت: ۱۳۹۵) زرتشتیان در گذشته، اموات را در دخمه می گذاشتند تا خوراک پرندگان لاشه خوار شوند. از دوست بزرگوارم موبد مهران غیبی خواستم تا برایمان بنویسند که امروزه زرتشتیان با جنازه ها چه می کنند. ایشان متن زیر را برایم ارسال کرد. کمال تشکر را دارم. در روش دخمه گذاری، چند شرط بایست باشد. یکم- پرنده لاشخوار در کمتر از سه روز گوشت لاشه را بخورد. دوم- باد از روی …

به قلم هانرى رونه دالمانى هانرى رونه دالمانى (درگذشت: ۱۹۵۰م) در سال ۱۹۰۷ میلادی از فرانسه به ایران آمد. وی خاطره ی این سفر خود را نگاشته است. در بخشی به بیان برخورد زرتشتیان با اموات می پردازد: «وقتی که یکى از پیروان این مذهب احساس می کند که آخرین لحظه زندگانى او نزدیک شده است موبد را ببالین خود می طلبد. موبد حاضر می شود و چند جمله اى از اوستا که نشانه پشیمانى جمعى از زردشتیان  …