اهل بیت(ع)

به قلم مدیر سایت امام حسین(ع) فرمود: غلامى را دیدم که از غذاى خود به سگى مى دهد. علّت را از او پرسیدم. گفت: اى فرزند پیامبر خدا! من غمگینم و مى خواهم با شاد کردن این حیوان، خودم شاد شوم؛ زیرا ارباب من، یهودى است و مى خواهم از او جدا شوم. (راوی گوید:) امام حسین(ع) (با دیدن رفتار غلام) دویست دینار بهاى غلام را براى اربابش برد. یهودى گفت: غلامم، فداى قدمت! و این …

فرید الدین عطّار نیشابوری (درگذشت ۶۱۸ ق) در ابیات زیر، امام علی(ع) را «پیشوای راستین»، «قطب دین»، «امام رهنمای»، «مرتضای مجتبی»، «خواجه معصوم» و… معرفی می کند و با تضمین کلمه ای از سخن امام علی(ع) که فرمود: «سلونی قبل أن تفقدونی»، آن حضرت را «صاحب اسرار سلونی» می خواند و با التفات به سخنی از مولا علی(ع) که فرمود: «لو کشف الغطاء ما ازددت یقینا» و«ما شَککتُ فی الحق مُذ اُریته»، می گوید: چون علی از …

به قلم مدیر سایت گستره ی حکومت امام علی(ع) از افغانستان تا آن سوی مصر تا طرابلس کشیده شده بود. بنابراین ظاهرا محدوده ی حکومت او بیش از همه ی پادشاهان ایران بوده است. مناسب دانستیم گوشه ای از رفتارهای آن امام همام را بیاوریم و او را مقایسه کنیم با پادشاهان متکبر ایران بویژه در ایران باستان: آن حضرت در زمان زمامداری اش، زنی را دید که مشک آبی بر دوش دارد. مشک را از …

به قلم مدیر سایت وسعت سرزمینی که حکومت امام علی(ع) حکومت می کرد بیشتر از بسیاری از پادشاهان بوده است. ببینیم این مرد بزرگ تا چه اندازه به مخالفانش میدان داده بود و رفتار او را با پادشاهان ایران مقایسه کنیم: یک) امام على(ع) در حال نماز صبح بود که یکی از خوارج از پشت سر او این آیه را قرائت کرد (و به اصطلاح تکه انداخت): «همانا به تو و آنان که پیش از تو بوده ‏اند، وحى شده …

ایرج میرزا (درگذشت ۱۳۰۴ ش) در ستایش حضرت امیر المؤمنین(ع) چنین سروده است: برآمد بامدادان مِهر انور جهان را کِسوت نو کرد در بر تو پندارى که زرّین شاهبازى همى گسترد در صحن فلک ، پَر و یا از بهر اثبات رسالت کف موسى همى شد ز آستین در و یا گویى عروسى ماه رخسار شب دوشینه بر سر داشت مِعجَر کنون برداشت از سر معجر خویش جهان از طلعت او شد منوّر و یا گویى …

به قلم مدیر سایت سخنی مسخره را به عنوان حدیث در اینترنت پر کرده اند و نادان هایی با این خیال که ضعفی از اسلام یافته اند آن را با شادمانی در سایتهای گوناگون نشر داده اند. خلاصه ی آن: امام علی(ع)در جنگ صفین ، قصد عبور از رود فرات را داشت ولی معبر معلوم نبود. از نصیر بن هلال خواست تا در کنار فرات، ماهی ای به نام کرکره را صدا کند و از او محل …

به قلم مدیر سایت احنف بن قیس می گوید: بر معاویه وارد شدم. از شیرینی و ترشی، آن قدر آورد که شگفتی مرا برانگیخت. آن گاه گفت: آن غذای رنگین را بیاورید. آن گاه، غذایی آوردند که نفهمیدم چیست. پرسیدم: این چیست؟ جواب داد: روده ی مرغابی است که با مغز و روغن پسته، انباشته شده و بر آن، شکر پاشیده شده است. گریه ام گرفت. گفت: چرا گریه می کنی؟ گفتم: آفرین بر علی بن …

به قلم مدیر سایت بنا به نوشته ی کتاب های کهن زرتشتی، کشتن مورچه و دیگر حشرات، ثواب فراوان دارد حتی اگر انسان را آزار نرسانند و کفاره ی برخی گناهان است. حضرت علی(ع) در سخن زیر علاوه بر آنکه اذیت مورچه را در برابر دریافت کل جهان، نفی می کند بلکه عظمت او از این سخن معلوم می شود: وَاللّهِ لَو اعطیتُ الأَقالیمَ السَّبعَهَ بِما تَحتَ أفلاکِها، عَلى أن أعصِیَ اللّهَ فی نَملَهٍ أسلُبُها جُلبَ …

کمال الدین محمّد وحشى بافقى کرمانى (درگذشت ۹۹۱ ق) در مورد امام علی(ع) چنین سروده است: نه هر دل ، کاشف اسرارِ «اسرا»ست نه هر کس ، محرم رازِ «فَأَوْحى» است نه هر عقلى کند این راه را طى نه هر دانش به این مقصد برَد پى نه هر کس در مقامِ «لى مع اللّه » به خلوت خانه وحدت برَد راه نه هر کو بر فراز منبر آید «سَلونى» گفتن از وى درخور آید سَلونى …

به قلم مدیر سایت ذیل یکی از پست های وبلاگ “گفت و گو با زرتشتیان” بحثی میان من و جناب موبد غیبی (درگذشت: ۱۳۹۵) انجام شد. نظر به اهمیت آن، خلاصه اش را می آورم و در ادامه، بحث را تکمیل می کنم: موبد غیبی: ادعای عصمت باید از طریق قرآن ثابت شود و الا بدعت یا تحریف است. فاطمی: در قرآن می خوانیم: إِنَّما یریدُ اللَّهُ لِیذْهِبَ عَنْکمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیتِ وَ یطَهِّرَکمْ تَطْهیرا (احزاب، …

به قلم مدیر سایت تصور نمی کردم قضیه ی توسل به معصومان(ع) به بحث میان ما و زرتشتیان کشیده شود. به ناچار پستی جداگانه به آن اختصاص دادم. قرآن و توسل الف) وَ ابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسِیلَهَ. (مائده، آیه ۳۵) وسیله اى براى تقرب به خدا انتخاب کنید. ب) وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحِیماً. (نساء، آیه ۶۴) اگر آنها هنگامى که به خویشتن ستم کردند …