بایگانی/آرشیو برچسب ها : ازدواج نیابی

به قلم مدیر سایت یکی از رفتارهای غیرمعقول در ایران باستان، ازدواج دختر با مرد متوفی بود تا یاد آن مرد زنده بماند و فرزندانی برای او به دنیا بیاورد. ازدواج ابدال یا ازدواج نیابی. دکتر کتایون مزداپور در کتاب «چند سخن» صفحه ۳۸۹ گوید: «دخت قانونا و عرفا به همسری مردی متوفی در می آمد تا به یادگار او و برای بازماندن نام او فرزندی به دنیا آورد و در عین حال وارث آن مرد درگذشته …

به قلم دکتر سعید عریان در نامه تنسر از نوعی ازدواج به نام «ابدال» سخن رفته که هم دارای ویژگی های «یک زنی» است و هم دارای ویژگی های «ستورزنی». در این خصوص در نامه تنسر آمده است: «معنی ابدال به مذهب ایشان آنست که، چون کسی از ایشان را اجل فراز رسیدی، و فرزند نبودی، اگر زن گذاشتی آن زن را به شوهر دادندی و از خویشاوندان متوفی که بدو اولی تر و نزدیک تر …

به قلم منصور شکی ازدواج نیابی یا توکیلی یا ابدال (سْتوریهْ): نوع دیگر ازدواج که تنها به منظور حفظ پیوند و تداوم نسل مردی متوفا بوده، سْتوریه نام داشت. کوشش در تأمین تداوم نسل از تکالیف واجب به شمار می رفت. اگر مردی بلاعقب بود، به دو طریق این نقیصه را رفع می کردند. یا مرد در حیات خود کسی را به فرزندی می پذیرفت و یا پس از مرگش خویشاوندانش با انعقاد و ازدواج نیابی …

به قلم آرتور کریستن سن یکى از مقررات خاصه فقه ساسانى «ازدواج ابدال» است، که نویسنده نامه تنسر به شرح آن پرداخته است. در ترجمه فارسى این نامه ذکر این قسم مزاوجت باختصار مى‏بینم و تفصیل آن در کتاب الهند بیرونى است، که مستقیما از ترجمه مفقوده ابن المقفع گرفته است و آن این است: «اذا مات الرجل و لم یخلف ولدان ینظروا فان کانت له امرأه زوجوها من اقرب عصبته باسمه. و ان لم تکن …