شاعران

حکیم نظامى گنجوى (شاعر قرن ششم و هفتم هجری) حضرت علی(ع) را در قالب شعر، چنین ستوده است: ز بعد معرفتِ کردگار لم یزلى نبى شناسم و آن گه على و آل على خداست آن که تعقّل نمودن کُنهش بُرون نهاده قدم از حدود محتملى نبى است آن که بُود در مدارس تحقیق برى کتاب کمالش ز نکته جدلى على است آن که گدازد ز برق لمعه تیغ حسود را، که کند نقد بوتراب على منبع: …

ابو الحسن مجد الدین کسائى مروزى (قرن چهارم هجری) در ابیاتی  در باره امام حسین(ع) چنین سروده است: بیزارم از پیاله ، وز ارغوان و لاله ما و خروش و ناله ، کُنجى گرفته مأوا هم نگذرم سوى تو، هم ننگرم سوى تو دل ناورم سوى تو، اینک کنم تبرّا [۱] دست از جهان بشویم ، عزّ و شرف نجویم مدح و غزل نگویم ، مقتل کنم تقاضا میراث مصطفى را ، فرزند مرتضى را مقتول کربلا …

جلال الدین محمّد بن بهاء الدین محمّد ، مشهور به مولانا و مولوى (درگذشت: ۶۷۲ق) در مدح شهیدان کربلا(ع) چنین سروده است: کجایید ، اى شهیدان خدایى؟                        بلاجویان دشت کربلایى؟ کجایید ، اى سبُک روحان عاشق                    پرنده تر ز مرغان هوایى؟ کجایید ، اى شهان آسمانى               بدانسته فلک را …

به قلم مدیر سایت برای نشان دادن ضد عرب و ضد اسلام بودن فردوسی شعرهای فراوان به او نسبت می دهند؛ از جمله بیت زیر که در نرم افزار شاهنامه وجود ندارد: عرب هر که باشد به من دشمن است کژ اندیش و بد خوی و اهریمن است چنین شعری در نرم افزار شاهنامه که از روی نسخه های متعدد تهیه شده، وجود ندارد. شهریور ۱۳۹۳

حکیم ابو معین ناصر بن خسرو بن حارث قبادیانى بلخى مروزى، ملقّب و متخلّص به «حجّت» از شاعران قرن پنجم هجری در مدح حضرت علی(ع) چنین سروده است: شرفِ مرد به هنگام، پدید آید از او چون پدید آمد تشریف على، روز غدیر بر سر خلق، مر او را چو وصى کرد نبى این، به اندوه درافتاد از او، آن به زَحیر حسد آمد همگان را ز چنان کار از او بِرَمیدند و رمیده شود از …

به قلم مدیر سایت فردوسی حکایت قتل عام بلوچیان از سوی انوشیروان را بیان کرده است. بنا به نقل فردوسی چنان بلوچ ها را از دم تیغ گذراندند که حتی زن و کودکی هم باقی نماند! و حتی گوسفندان آنها بدون چوپان، رها بودند: از ایشان فراوان و اندک نماند زن و مرد جنگى و کودک نماند سراسر بشمشیر بگذاشتند ستم کردن و رنج برداشتند ببود ایمن از رنج شاه جهان بلوچى نماند آشکار و نهان …

به قلم مدیر سایت شاهنامه قضیه ی ازدواج بهمن با دخترش همای چهرزاد را بیان می کند. در پستی دیگر نیز گفتیم که معمولا انتخاب شاه در ایران باستان، براساس لیاقت نبوده. در اینجا نیز می خوانیم که وقتی که هما از پدرش باردار بود، بهمن در بستر بیماری افتاد، وصیت کرد که فرزندش که اکنون جنین است، خواه پسر باشد یا دختر، به پادشاهی برسد.  پسر بد مر او را یکى همچو شیر که ساسان همى …

گوشه ای از بیانات رهبری در دیدار با عده ای از کارکنان صدا وسیما در سال ۱۳۷۰: «حقیقت قضیه این است که فردوسى یک حکیم است؛ تعارف که نکردیم به فردوسى، حکیم گفتیم. الآن چند صد سال است که دارند به فردوسى، حکیم مى گویند. حکمت فردوسى چیست؟ حکمت الهىِ اسلامى. شما خیال نکنید که در حکمت فردوسى، یک ذره حکمت زردشتى وجود دارد. فردوسى آن وقتى که از اسفندیار تعریف مى کند، روى دین دارى …

به قلم دکتر علی شریعتی «فردوسی یک نفر مسلمان بسیار متدین و شیعی متعصب است اما شاهنامه را که می خوانیم با یک فرهنگ کاملا ایرانی مواجه هستیم. ممکن است گفته شود که چون فردوسی اساطیر ایرانی را شرح می دهد، کتابش نشان دهنده ی فرهنگ ایرانی است. باید گفت که لحن سخن، لحن شاهنامه ی ایرانی است و حتی اگر دانائی ما نسبت به فردوسی نباشد، تصور می شود که او یک فرد زردشتی است.» منبع: بازشناسی …

به قلم مدیر سایت دو بیت زیر را فراوان به فردوسی نسبت می دهند. در نرم افزار شاهنامه (که از چاپ مسکو و چند شاهنامه ی مشهور دیگر استفاده شده) این دو بیت دیده نمی شود: زشیر شتر خوردن و سوسمار       عرب را به جایی رسیده است کار که تاج کیانی کند آرزو                  تفو بر تو ای چرخ گردون تفو مرداد ۱۳۹۲

سال ۱۳۷۰ بیانات رهبری در دیدار عده ای از کارکنان صدا وسیما در سال ۱۳۷۰: «خیال نکنید که در حکمت فردوسى، یک ذره حکمت زردشتى وجود دارد. فردوسى آن وقتى که از اسفندیار تعریف مى کند، روى دین دارى او تکیه مى کند. مى دانید که اسفندیار یک فرد متعصبِ مذهبىِ مبلّغ دین بوده که سعى کرده پاک دینى را در همه جاى ایران گسترش بدهد. تیپ اسفندیار، تیپ حزب اللهى هاى امروز خودمان است؛ آدم …