خانه / شخصیت ها / شاعران / قرن های بعد / اقبال لاهوری / امام حسین(ع) از زبان اقبال لاهوری
اقبال لاهوری

امام حسین(ع) از زبان اقبال لاهوری

علّامه محمّد اقبال لاهورى (درگذشت: ۱۳۵۷ ق) درباره امام حسین(ع) چنین گوید:

 … آن شنیدستى که هنگام نبرد     عشق با عقل هوس پرور ، چه کرد؟

 آن امام عاشقان ، پورِ بتول               سَرو آزادى ز بُستان رسول

 اللَّه اللَّه باى بسم اللَّه ، پدر               معنى ذبحِ عظیم آمد پسر

 بهر آن شه زاده خیر الملل               دوش ختم المُرسلین ، نِعمَ الجمل

 سرخ رو ، عشق غیور از خون او                    سرخىِ این مصرع از مضمون او

 در میان امّت کیوانْ جناب               همچو حرف «قُل هُوَ اللَّه» در کتاب

 موسى و فرعون و شَبّیر و یزید                      این دو قوّت ، از حیات آید پدید

 زنده حق از قوّت شَبّیرى است                      باطل ، آخر داغ حسرت میرى است

 چون خلافت ، رشته از قرآن گسیخت             حُرّیت را زهر ، اندر کام ریخت

 خاست آن سرْجلوه خیر الاُمَم                       چون سحاب قبله ، باران در قدم

 بر زمین کربلا ، بارید و رفت                        لاله در ویرانه ها کارید و رفت

 تا قیامت ، قطعِ استبداد کرد             موج خون او ، چمن ایجاد کرد

 بهر حق در خاک و خون ، غلتیده است                       پس بناى «لا إلَه» [۱] گردیده است

 مدّعایش سلطنت بودى اگر              خود نکردى با چنین سامان ، سفر

 دشمنان ، چون ریگ صحرا ، «لا تُعَد»              دوستان او به یزدان ، هم عدد

 سرّ ابراهیم و اسماعیل بود               یعنى آن اِجمال را تفصیل بود

 عزم او چون کوهساران ، استوار                    پایدار و تُندسِیر و کامکار

 تیغ ، بهر عزّت دین است و بس                    مقصد او حفظِ آیین است و بس

 ماسِوَى اللَّه را مسلمان ، بنده نیست                پیش فرعونى سرش افکنده نیست

 خون او ، تفسیر این اسرار کرد                      ملّت خوابیده را بیدار کرد

 تیغ «لا» ، چون از میان ، بیرون کشید              از رگِ ارباب باطل ، خون کشید

 نقش «إلّا اللّه » بر صحرا نوشت                      سطر عنوان را نجات ما نوشت

 رمز قرآن ، از حسین آموختیم                      ز آتش او شعله ها افروختیم

 شوکت شام و فَر بغداد رفت             سَطوَت غَرناطه هم از یاد رفت

 تار ما از زخمه اش لرزان هنوز                      تازه از تکبیر او ، ایمان هنوز

 اى صبا ! اى پیک دورافتادگان!                      اشک ما بر خاک پاک او رسان. [۲]

 

 


[۱] اشاره به این مصرع معروف خواجه معین الدّین چَشتى است: «حقّا که بناى لا إله است حسین».

[۲] دیوان اقبال لاهورى : ص ۱۴۳ ـ ۱۴۴ .

 

 

 

 

 

 

همچنین ببینید

بازنمایی و بازشناسی دانشنامه امام حسین (ع) + عکس

گزارش نشست بازنمایی و بازشناسی دانشنامه امام حسین(ع) در خبرگزاری ایسنا: فاطمی: تکیه بر منابع …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

*

code