خانه / احکام / احکام زرتشتی / اموات زرتشتی / عاطفه ی انسانی در دخمه گذاری چه می شود؟

عاطفه ی انسانی در دخمه گذاری چه می شود؟

به قلم مدیر سایت
در مورد دخمه گذاری دست کم دو ایراد مطرح است:

یک) براساس شنیده ها، رژیم سابق ـ با این که به دلیل توجه به ایران باستان، برای زرتشتیان مزاحمت ایجاد نمی کرد ـ مراسم دخمه گذاری (گذاردن جنازه بر بلندی تا خوراک پرندگان شود) را به دلیل مسائل بهداشتی، ممنوع کرد.

دو) فرض کنیم دخمه گذاری ایراد بهداشتی نداشته باشد. این کار بر خلاف عاطفه و کرامت انسان است. مادری که ببیند پرنده های لاشه خوار برای تکه تکه کردن فرزندش، به سوی آن حمله ور شده اند، چه حالی پیدا می کند؟ از نظر اسلام به قدری انسان احترام دارد که برای جنازه ی آن نیز حرمت قائل است و لذا جنازه ی انسان را بی دلیل نمی توان قطعه قطعه کرد. اگر تنها نگاه مادی داشته باشیم، بهتر است جنازه ی انسان ها را با دستگاه های پیشرفته تبدیل به کود کنند و در زمین کشاورزی استفاده کنند. در حالی که یقینا نوع انسان ها نمی پذیرند که با عزیزانشان حتی غیر عزیزانشان چنین کاری صورت گیرد.

یادآوری:
الف) جواب می دهند: بدن پرنده ی لاشه خوار بهتر از خاک، میکروب جسد را از بین می برد. این که آیا پرنده ی لاشه خوار، بهتر با میکروب مبارزه می کند یا خاک، در تخصص ما نیست. با توجه به اینکه غالب انسانها در اثر بیماری از بین می روند، بدن برخی از آنها آلوده به میکروب های خطرناک است و این حیوان بعضی از این میکروب ها را ، از طریق فضله و آب دهان و…، این پرنده ممکن است به جاهای دیگر منتقل کند و سبب بیماری انسان ها شود. امروزه علم روز در کشورهای غربی پیشرفت چشمگیر کرده و با توجه به اینکه آنان به سلامتی و زنده ماندن، اهمیت فراوان می دهند، اگر دفن مرده در خاک مشکلاتی پدید می آورد، مطمئنا این کار را ترک می کردند و به آنچه زرتشتیان سفارش می کنند رو می آوردند.

دخمه گذاری

ب) جواب می دهند: چه فرق است بین اینکه بدن انسان، با پرنده آسیب ببیند یا با مار و عقرب در زیر خاک؟ دیوار بلند دخمه نیز مانع دیدن می شود. صدمه زدن مار و عقرب به جنازه ی انسان در زیر خاک، حتمی نیست. مخصوصا مار که بسیار اندک است. پس بستگان مرده یقین به وجود مار و عقرب ندارند اما دیدن رفت و آمد پرنده های لاشه خوار بر فراز دخمه و تصور اینکه در حال چه کاری هستند، برای مصیبت دیده ها بسیار شکننده است.

ج) جواب می دهند: انسان وقتی که مرد، جسم او مانند ناخن و مو است که از بدن جدا می شوند. همانگونه که ناخن و مو بی ارزش است، جسد نیز بی ارزش بلکه پلید است. اگر عاطفه ی انسان های زنده را در نظر بگیریم، می بینیم رابطه ی عاطفی انسان ها نسبت به جسد مرده با مو و ناخن متفاوت است. درست است که تکه تکه کردن جسد، در روان مرده اثر نمی گذارد اما در انسان های زنده مخصوصا بستگان او تاثیر بد دارد. آیا نمایش دادن فیلمی که مقداری مو را پاره پاره می کند با فیلمی که جسد انسان را تکه پاره می کند، اثری یکسان بر بیننده دارند؟ آیا تکه پاره کردن جسد انسان، موافق با کرامت انسان است؟ آیا انجام دهنده ی این کار قسی القلب نمی شود؟ اگر دخمه گذاری معقول و قابل توجیه بود، دکتر جهانگیر اوشیدری در توضیح آن، پنهان کاری نمی کرد. اینجا

دخمه یزد

                       دخمه ی زرتشتیان که مرده های خود را برفراز آن می گذاشتند جهت تغذیه ی لاشخورها

همچنین ببینید

سگدید کردن جنازه توسط زرتشتیان برای تشخیص زنده بودن مرده نیست

به قلم مدیر سایت یکی از آداب زرتشتیان در گذشته، نشان دادن جنازه ی انسان …

۸ نظر

  1. موبدیار مهران غیبی

    به یاری هستی بخش دانا

    درود

    آقای فاطمی

    روح که از تن بیرون میرود، آن نعش نجس میشود. یعنی تنی که با بودن روح پاک بوده بدون روح همان لحظه نجس میشود. خب این تن نجس دیگر چه ارزشی دارد؟ جز یک سرچشمه برای بیماری از جمله طاعون دیگر چه ویژگی ای دارد؟ عاطفه کجای کار است. چه جسد را در گودالی بگذاری و خاک رویش بریزی تا خوراک مار و موش شود و چه آن را در دخمه بگذاری تا مرغ هوا آن را بخورد چه تفاوتی دارد؟ به راستی چه تفاوتی دارد؟ که بحث عاطفه را پیش میکشید؟

    شما عکسی از یک لاشه و چند لاشخور در فضای باز گذاشته اید تا با سیاه نمایی هرچه تمام تر القا کنید که چه اندازه اینکار وحشیانه و ستمگرانه است.  این در حالی است که یکی از شرایط دخمه دور از نگاه بودن آن است.. به هیچ روی کسی نمیتوانسته درون دخمه را ببیند. تشیع جنازه تا دم در دخمه بود. دخمه ای که پله هم نداشت و با نردبام به در آن میرسیدند . دخمه ای که در آن دالانی ۹۰ درجه داشت که از بیرون چیزی دیده شود. خب این که کجایش عاطفه را جریحه دار میکند؟ در حالی که در خاکسبپاری تن مرده را جلوی چشمان درون گور گذاشته و خاک رویش می ریزند.

    • مدیر سایت

      وقتی که مادر ، رفت و آمد کرکس ها را می بیند که سراغ فرزندش می روند، به وضوح در ذهنش مجسم می شود که لاشخورها در حال در آوردن چشم و روده ی فرزندش هستند و این یعنی به عاطفه ی مادر و دیگر بستگان آسیب می رسد

      جرج کرزن که در سال ۱۸۸۹م به ایران آمده در کتاب ایران و قضیه ایران ج۱ ص ۴۶۵ می گوید دخمه ای در اطراف تهران درونش قابل رؤیت بود:
      «در یک محوطه دورافتاده نزدیک کوهستان و بر دامنه، بناى بسیار بلند گرد جالب توجهى است به نام برج خاموشى یا دخمه اى که جسد زردشتیان تهران را در آنجا قرار می دهند و مانند دخمه نظیر آن در شهر بمبئى شامل برجى است درون خالى که جنازه عور را بر تخته سنگ مینهند تا طعمه طیور شود، ولى برخلاف بناى همنام آن در بمبئى در اینجا می توان بر ارتفاعات مجاور صعود و داخل دخمه را تماشا کرد.»

    • با سلام؛ و اما بعد :
      و آنجا که موبدیار غیبی سخنی عجیب زد و گفت :
      « روح که از تن بیرون میرود، آن نعش نجس میشود. »
      چرا نعش یک غیر زرتشتی نجس نمیشود ؟ این چه منطق … است ؟ ما مشکلی با نجاست مرده نداریم مشکل با این داریم که در آیین زرتشت جسد یک غیر زرتشتی نجس نیست .

  2. موبدیار مهران غیبی

    به یاری هستی بخش دانا

    هنگامی که مادر باور دارد که روح در یک زندگی دیگری زندگی میکند که بسیار به او خوش میگذرد. هنگامی که مادر تن را نجس میداند. هنگامی که باور دارد تن پوست است و روح مغز است… دیگر برایش ارزش ندارد که بر سر تن چه روی میدهد. چون هیچ ارزشی برای تن قایل نیسیت.

  3. زرتشتیان بر خلاف مسلمانان مرده پرست نبودند و عاطفه و کرامت انسانی را در اجساد
    مُردگان جستجو نمیکردند . شما هم میتوانید سری به جنوب شهر تهران و روستاهای خوزستان
    و بلوچستان و کُردستان بزنید تا بیشتر با عاطفه و کرامت انسانی در حکومت اسلامی آشنا شوید .

  4. من که تا حالا یادم نمیاد هیچ مرده ای رو پرستیده باشم.کجای اسلام مرده ها رو میپرستن.میشه جمله عربیشو با معنی بگی
    یا بگو توی کدوم دعا یا…؟
    اینا شایعاتین که خودتون پخش میکنید توی اینترنت و خودتون هم باورتون شده از بس تکرار کردید.

  5. ابراهیم عمرانی

    وقتی کسی میمیرد بهتر است انرا دربیابان ،بالای کوه یا هرجایی که حیوانات بتوانن خودشان راسیر کنن بگذاریم

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

*

code