نخیر؛ هدف پاکیزگی هوا نیست

بازنشر به مناسبت درگذشت دکتر فرهنگ مهر (درگذشت: اسفند ۱۳۹۶)
به قلم مدیر سایت
دکتر فرهنگ مهر در کتاب “دیدی نو از دینی کهن”، صفحه ۷۱ چنین نوشته است:
«خودداری زرتشتیان از آلوده کردن آتش ـ ریختن چیزهای ناپاک و جانوران مرده ـ روی آتش، برای جلوگیری از آلوده شدن هواست.»

نخیر؛ آلوده نکردن آتش، برای احترام به آتش است نه آلوده نشدن هوا؛ چون:
یک) بی تردید جسد حیواناتی چون سگ و گربه اگر دفن نشوند (چون خاک آلوده می شود) و سوزانده هم نشوند، هم هوا بیشتر آلوده می شود و هم انواع حشرات (خرفستران) تجمع کرده، تکثیر می شوند و انواع بیماری ها را به دنبال دارد. در حالی که سوزاندن آنها عوارض کمتری به دنبال دارد.
همیشه و در همه جا پرندگان لاشه خوار، حضور ندارند تا به سرعت، مردار را بخورند.
دو) زرتشتی ها در کنار آتش، پارچه ای به نام پنام، جلو بینی و دهان خود می بندند تا نفس آنها به آتش نرسد. در حالی که اگر میکروب دهان به آتش برسد، زودتر از بین می رود و هوا سالم تر می ماند.
سه) خود آتش، هوا را آلوده می کند؛ زیرا از یک سو اکسیژن را مصرف می کند و از سوی دیگر گاز و دود حاصل از مواد سوختنی، سبب آلودگی هوا می شود. پس اگر واقعا هدف زرتشتیها حفظ هوا از آلودگی است، کمتر آتش روشن کنند.

این تصویر مربوط به دخمه ای است که به دلیل نبود لاشخور، اجساد انسان انباشته شده است.