راه راستی بررسی و نقد باورهای زرتشتیان و باستان ستایان
به قلم مدیر سایت
اغتشاشاتی که با رمز «مهسا امینی» شروع شد، رو به پایان است و بی نتیجه بودن آن، روشن شده است. البته انقلابی ها به دلیل اعتقاد به قدرت جمهوری اسلامی و بها ندادن به ضد انقلاب ها، از همان شروع اغتشاشات باور نداشتند که این رفتارها سبب سرنگونی جمهوری اسلامی شود و احتمال سرنگونی را شوخی می دانستند.
ضد انقلاب ها در مواجهه با اغتشاشات اخیر سه دسته شدند:
ارتزاق کنندگان از طریق اعتراضات دیگران!
نان عده ای از خارج نشینان در گرو تبلیغات بر ضد جمهوری است چه در قالب اداره تلویزیون های ماهواره ای یا مصاحبه یا…
از اینان توقع نیست که با اندیشه و تحلیل درست وارد میدان شوند؛ چون رضایت کسی را در نظر دارند که به آنها دستمزد می دهد. عده ای در ایران با اعتراض هایشان، جان و موقعیت خود را به خطر می اندازند اما در واقع شغل این گروه از خارج نشینان را پر رونق تر می کنند و خوراک تبلیغاتی آنان را فراهم می سازند.
جو زدگان
عده ای صاحب تحلیل نیستند و نمی توانند اوضاع را به خوبی تجزیه و تحلیل کنند مخصوصا آنها که در سنین کمتر هستند و موارد مشابه را ندیده اند. اینان به سرعت جو زده می شوند. اگر فضای تبلیغاتی اقتضا کرد، به کف خیابان بیایند، می آیند و هرچه تبلیغات شدیدتر، هیجان اینها شدیدتر. و برعکس، با فروکش کردن تبلیغات، اینان نیز هیجانشان فروکش می کند؛ چون نمی دانند کدام اقدام، آنها را به نتیجه می رساند و کدام نمی رساند؛ توان تشخیص دروغ ها و مبالغه های شبکه های ماهواره ای و فضای مجازی را ندارند.
این پرسش برایشان پیش نمی آید که: اگر جانفشانی برای آزادی ایران خوب است، چرا خارج نشینان جانفشانی نمی کنند؟! چرا برای اظهار همدردی با تظاهرکنندگان در داخل ایران صرفا راهپیمایی تفریحی می کنند؟ چرا با تعطیل کردن مشاغل خود در خارج، با اعتصاب کنندگان همدردی نمی کنند؟
عاقلان
در میان کسانی که نظام جمهوری اسلامی را قبول ندارند، افرادی پخته و با تجربه پیدا می شوند که به راحتی تحت تاثیر تبلیغات شبکه های ماهواره ای و فضای مجازی قرار نمی گیرند؛ چون توان تجزیه و تحلیل اوضاع را دارند. می دانند تغییر یک رژیم، کاری آسان نیست. به راحتی جان و مال و موقعیت خود را به خطر نمی اندازند.
لذا این عده در عین ناخشنودی از جمهوری اسلامی، از همان ابتدا متوجه بودند فعالیت معترضان پس از مرگ مهسا امینی به نتیجه نمی رسد. اینان با دوراندیشی می دانستند که به دلیل ده ها فرقه بودن دشمنان جمهوری اسلامی و نداشتن رهبر واحد، به فرض سرنگونی این نظام، آینده ای سیاه در انتظار کشور خواهد بود. می دانستند با شکست جمهوری اسلامی، خود کشور یا قدرت آن تجزیه خواهد شد (چنانکه قدرت در عراق تجزیه شد) و هر کدام اتفاق افتد، کشور به شدت ضعیف خواهد شد. به خوبی متوجه بودند که با سرنگونی نظام، داعش سر بلند خواهد کرد و این معترضان کسانی نیستند که بتوانند در برابر داعش مقاومت کنند و در صورت تسلط داعش، به هیچکس رحم نخواهند کرد.
لذا اینان در جریان اغتشاشات، سکوت را ترجیح دادند و همه پل ها را پشت سر خراب نکردند.
آبان ۱۴۰۱
