راه راستی بررسی و نقد باورهای زرتشتیان و باستان ستایان
به قلم مدیر سایت
به نظر می رسد جمهوری اسلامی می تواند اغتشاشات را جمع کند اما به جهت بهره برداری هایی، چنین اقدامی نمی کند.
موارد زیر به ذهن می رسد:
یک) آزادی
هر حکومتی مخالفانی دارد. یک نشانه آزادی آن است که مخالفان بتوانند خواسته هایشان را با تظاهرات بیان کنند. امروزه نبود اعتراض های خیابانی نشانه اختناق از سوی حکومت است. جمهوری اسلامی با جمع نکردن اغتشاشگران، غیر مستقیم آزادی در ایران را به رخ جهانیان می کشد.
دو) سقوط اعتبار شبکه های معاند
شبکه های ضدانقلاب از پردروغ ترین شبکه ها هستند. آنان در این گیر و دارها انگیزه بیشتری برای دروغگویی پیدا می کنند و رسواتر می شوند. بعید نیست بعضی خبرهای نادرست و مبالغه آمیز را موافقان نظام در اختیار این شبکه ها می گذارند و آنان با آب و تاب زیاد و با ذوق زدگی بازتاب می دهند در حالی که با نشر چنین خبرهایی مشتشان بیشتر باز می شود و حنایشان رنگ کمتری پیدا می کند.
سه) عادی سازی اعتراض ها
در حالی که اعتراض و اغتشاش در بسیاری از کشورها مخصوصا کشورهای پیشرفته امری عادیست، برای مردم ایران غیر منتظره است و کمترین اغتشاش، توجه ها را به صورت افراطی به خود جلب می کند. اما اگر جمهوری اسلامی اجازه اعتراض دهد، اینگونه رفتارها عادی شده، جلب توجه و اثرگذاری آنها کمتر خواهد شد.
چهار) شناسایی مخالفان
در اغتشاشات، مخالفان حکومت، خود را نشان می دهند. وزارت اطلاعات با شناسایی مخالفان و برخورد مناسب با آنها، تا ده سال حکومت را بیمه می کند تا اینکه نسل جدید ظهور پیدا کند. هیچکدام از تماس های تلفنی با شبکه های تلویزیونی معاند و مصاحبه ها، از چشم وزارت اطلاعات مخفی نمی ماند و لذا به احتمال زیاد، بخشی از تماس ها از خارج از کشور است اما به دروغ، به عنوان تماس از داخل، جا می زنند.
پنج) شناسایی کشورهای همسو
جمهوری اسلامی عکس العمل دولت ها در برابر اعتراض ها را زیر نظر دارد. دست کم چگونگی انعکاس خبرهای اغتشاشگران، از سوی خبرگزاری های وابسته به حکومت ها، مواضع آنها در قبال جمهوری اسلامی را نشان می دهد. جمهوری اسلامی به خوبی در می یابد که سیاست گذاری کدام حکومت ها با ایران همخوانی دارد و روابطش را بر همان اساس تنظیم می کند. اینکه شبکه های ضدانقلاب یکسر گلایه می کنند که چرا کشورهای دیگر از آنها حمایت نمی کنند، نکته اش اینجاست.
شش) کم کردن فشار روانی معترضان
طبیعی است که مخالفان حکومت ها فشارهای روانی را تحمل می کنند. تظاهرات ها سبب کم شدن فشارهای روانی و سبک شدن مخالفان می شود.
هفت) ایجاد نا امیدی در مخالفان
جمهوری اسلامی خوب می داند که اینگونه اغتشاشات راه به جایی نمی برد. نظام برای جمع کردن آنها دو راه در پیش دارد: یک) ورود قاطع نیروهای انتظامی همراه تبلیغات. دو) رها کردن اغتشاشگران تا از روی خستگی و ناامیدی دست بردارند.
بعید نیست جمهوری اسلامی راه دوم را پیش گرفته است؛ چون اگر از راه اول وارد شود، مخالفان خود را همچنان با انگیزه تصور می کنند اما راه دوم، ناامیدی را بر آنها بیشتر مستولی می کند.
هشت) دینی نشان دادن حکومت
جمهوری اسلامی تلاش دارد حکومت خود را دینی نشان دهد. پس هرچه مخالفانش شعار ضد دینی و بی دینی دهند، به نفع حکومت است و نظام به هدف خود می رسد. در اغتشاشات اخیر سخن از مشکلات اقتصادی نیست بلکه دین را هدف قرار داده اند و شاید یک دلیل اینکه جمهوری اسلامی بساط آنها را جمع نمی کند، همین باشد.
آبان ۱۴۰۱
